De fietstaxi (juli 2020)
Een gesprek met Arjan Kok, eigenaar van het fietstaxibedrijf in Zwolle.
Ik ben met de fietstaxis begonnen in 2008 na mijn scheiding. Tot die tijd werkte ik als "human talent coach". Als ZZP-er werkte ik als interim-manager voor verschillende bedrijven. Ik had toen een dochter van drie jaar oud en na de scheiding kon ik de verzorging van haar niet meer combineren met interimadvies werk.
Hoe het idee voor een fietstaxi ontstond, weet ik niet meer. Ik had fietstaxis in het buitenland gezien en in Amsterdam reden ze ook rond. Toen stopte een bedrijf in Delft en kon ik vier taxis overnemen. Het waren de betere modellen, van Duitse makelij. Zij reden met reclame voor de Rabobank. Die reclame was de helft van hun verdienmodel. De andere inkomsten kregen ze uit het verhuren van de taxis. Fietsers konden als ZZP-er de taxi huren en mochten het geld houden dat ze ermee verdienden. In die opzet ben ik ook begonnen. Ook nu heb ik nog één ZZP-huurder.
Na een jaar stond er een jongen voor mijn neus. Hij was wajonger en in overleg met zijn begeleider is hij bij mij komen fietsen. Bij mij kon hij werkervaring opdoen en er wat mee bijverdienen. Sindsdien heb ik wel dertig tot veertig wajongers gehad, sommigen een paar dagen, maar de meesten bleven langer. Met de wajongers loopt het nog steeds aardig. Overigens veranderden de regels van het UWV hiervoor ieder jaar.
Ik wil van het taxibedrijf duizend euro per maand overhouden. Het is geen vetpot maar ik heb daarnaast nog een pandje. We kunnen zuinig leven en we hebben vorig jaar de auto aan de kant gedaan. Toen ik nog interim-manager was verdiende ik soms wel tien keer zoveel.Ik heb nu vier taxis plus wat tandems die vooral gebruikt worden voor tandemfietsen met mensen met een visuele beperking.
Met een plastic scherm tussen de fietser en de zitplaatsen zijn we geschikt voor corona, maar er komen nu sowieso weinig bezoekers naar Zwolle, dus je kan een middag bij het station zitten en nul klanten hebben. Advertenties werven gaat nu ook moeilijk. We reden voor het Zwolle fonds, de vereniging van ondernemers in de binnenstad en voor Hedon. Het wordt spannend of die klanten blijven want ze hebben zelf ook geen klanten meer.
Mijn eigen werk bestaat naast het fietsen uit het werven van advertenties, het maken van rij-schema's, het coachen van de fietsers, het boeken van reserveringen en natuurlijk het onderhoud van de taxis. Al bij al is het goed te doen.
Mijn eerste doel met de fietstaxi was duurzame mobiliteit. In de loop van de jaren heeft een verschuiving plaatsgevonden naar maatschappelijk bewust ondernemen. Naast zorgen om de planeet, gaat het nu ook om mensen bij de samenleving te betrekken. Ik denk dat ik mensen op weg help. Veel Wajongers vinden het lastig om een baan te vinden. Zij zitten thuis, zijn beschadigd of zoekende. Ik bied hun wat vastigheid. Ze hebben wat meer sociale kontakten. Ze kunnen bij de rondrit over Zwolle vertellen en van tijd tot tijd ontmoeten ze elkaar als we bij mij een drankje doen en een pizza eten. Zo ervaren ze ook collegialiteit.
De financiële regeling voor de wajongers laat te wensen over. Een Wajonger kreeg oorspronkelijk 75 procent van het minimumloon. Toen kregen ze de kans om wat bij te verdienen, maar tegelijkertijd zakte de uitkering naar 70 procent. Wat ze meer dan vijf procent verdienen wordt dan weer ingehouden op de uitkering. Dus fietsen of niet fietsen scheelt hooguit vijftig euro. Er is geen stimulans om meer uren te werken. Maar aan de andere kant biedt je een kans om andere mensen te ontmoeten. Ik probeer te zorgen dat ze het werk leuk vinden.
Sommigen vinden werk ergens anders bijvoorbeeld bij een catering bedrijf, de gemeente of bij het kadaster. Als je ergens solliciteert is de kans groter als je zegt dat je bij de fietstaxi hebt gewerkt. Het geeft je wat meer zelfvertrouwen en dit werk wordt gewaardeerd.
In Tilburg, Rotterdam en Den Haag zijn ook fietstaxibedrijven. Maar er zijn er niet veel die het langere tijd redden. In Den Haag werken er vooral Eritreërs, in Tilburg redden ze het door een combinatie met een Bed en Breakfast. Amsterdam geeft alleen nog vergunningen voor fietstaxis die voor speciale opdrachten gereserveerd worden. Misschien zit het centrum van Amsterdam ook veel te vol.