FNV en flexwerk.
Vorige maand was er het bericht dat de FNV klaagde over constructies bij sorteercentra van PostNL waardoor het tijdelijke personeel minder dan het minimumloon verdiende. De FNV ziet de problemen al wat langere tijd en pleit ervoor dat bedrijven een groter deel van het personeel in vaste dienst aanneemt. Het is prima dat de FNV er aandacht aan besteed, maar anderzijds is het typisch dat de FNV nu juridische stappen hiertegen neemt.
Want er is alle aanleiding om een keer niet de tegenwoordig gebruikelijke vakbondstactieken te volgen: Het moet relatief eenvoudig zijn om al die uitzendkrachten en al die mensen met contracten van maximaal twee jaar (in álle bedrijven) te verenigen onder het motto dat hun veel mindere werkzekerheid gecompenseerd moet worden door een flink hoger uurloon dan van hen die wel een vast contract hebben. Ik zou zeggen: minstens tien procent hoger. De FNV verzet zich hiertegen omdat zoiets niet in het belang is van hun leden: juist degenen mét een vaste aanstelling. De FNV moet kansen zien búiten die oude garde, maar dan moet de contributie omlaag want de meeste "flexwerkers" verdienen te weinig om die forse contributie op te brengen. Ik denk dat de meeste oudere werknemers wel begrijpen waarom de meestal jongere flexwerkers nou wel eens meer willen krijgen.