Flexwerk.
Het deel van de bevolking dat is terecht gekomen in de marge van de samenleving, zijn degenen die hun vaste baan zijn kwijtgeraakt of nooit een vaste baan hebben gevonden. Het zijn degenen die uitzendwerk doen en af en toe een contract voor twee jaar krijgen en die dan een tijdje geen werk hebben en weer van voren af aan moeten beginnen. Die groep is behoorlijk groot. Als je geluk hebt, als je niet veel ziek ben en als uitzendbureaus geen hekel aan je hebben, kunnen ze wel weer wat anders voor je vinden, maar vroeg of laat zit je toch weer een tijd in de bijstand, want WW bouw je niet op.
Te vaak wordt bij flexwerk gedacht aan het werk van ZZP-ers, bijvoorbeeld ontwerpers, of journalisten of adviseurs voor het een of ander, die soms een wat hoger uurloon kunnen bedingen. Op hen richt bijvoorbeeld het AVV (alternatief voor vakbond) zich met name. Die hebben ook onzekerheid en problemen, maar daarover heb ik het niet. Het gaat mij met name om de uitzendkrachten en mensen die werken met wisselende tijdelijke contracten. Ik heb al heel lang gedacht dat de groei van die groep mensen een keer spaak gaat lopen. En dat gaat zeker spaak lopen zodra blijkt dat het klimaatbeleid het leven veel duurder gaat maken.