Arthur Koestler (augustus 2009)
Een "Diadorim" zegt op een forum van NRC-handelsblad over Stalin en Hitler dat hij zo rechts is als maar kan, maar dat Stalin gewoon minder doden op zijn geweten heeft dan Hitler. Als bewijs noemt hij Rybakov's Kinderen van de Arbat en Koestler's Darkness at noon. Koestler zou verbaasd zijn te horen dat hij nu als bewijs wordt genoemd van de 'onschuld' van Stalin. In "De yogi en de volkscommissaris" dat hij ongeveer in dezelfde tijd schreef als Darkness at Noon, 1947, beschrijft hij uitgebreid wat er op dat moment bekend is over de omvang van de terreur van Stalin en over 15 miljoen 'verloren zielen' die in 1939 al verdwenen waren in de gewone bevolkingsstatistieken van het land. In 1947 had Stalin nog zes jaar te gaan, een periode waarin de omvang van de terreur en van de GULAG beslist niet kleiner werd. Koestler behandelt ook uitgebreid hoe de mythe van een min of meer beschaafd socialistisch experiment voortdurend weer nieuw leven krijgt ingeblazen, niet alleen door rabiate communisten, maar ook door allerhande gematigd progressieven bij wie de wens de vader is van de gedachte, net als bij "Diadorim" en Steele, de man die de NRC zonder commentaar citeerde.
