Teksten over Groenlinks
door Henk Spaan
Verkiezingen voor de partijraad (sep 2007)
Het functioneren van de partijraad stond in september op de agenda van de partijraad. Daarbij deed Simon Otjes het voorstel om voortaan verkiezingen te houden voor de partijraad. Ik gaf daarop de volgende reactie:Beste Simon,
Ik wil een paar opmerkingen maken bij jouw pleidooi voor verkiezingen van de leden van de partijraad.
Je zegt dat er gekozen moet worden uit meer kandidaten dan plekken. "Een andere vorm van verkiezing mist iedere vorm van democratische legitimiteit". In de statuten en in het huishoudelijk reglement lees ik dat de ledenvergaderingen van de afdelingen de vertegenwoordigers kiezen. Maar er staat niet hoe de ledenvergadering dat doen moet. Ik ben gekozen op een ledenvergadering, toen er geen andere kandidaten waren. De keuze van een vertegenwoordiger stond zelfs niet op de agenda. Er werd gezegd: "er moet nog een nieuw partijraadslid gekozen worden". En toen dacht ik: "hé, dat lijkt me wel wat" (ik had net een volkomen mislukte poging gedaan om op een enigszins redelijke positie te komen op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen; maar dat doet er nu niet toe).
Ik stak mijn vinger op en ik werd gekozen, door een grote meerderheid op een behoorlijk volle ledenvergadering (als de kandidatenlijsten worden gekozen is het meestal druk).
De verkiezing ging dus op zijn jan-boeren-fluitjes, maar er kan geen twijfel over bestaan dat mijn verkiezing volkomen democratisch gelegitimeerd is. De ledenvergadering kan iemand kiezen volgens de statuten en de ledenvergadering heeft iemand gekozen (mij dus).
Legitiem betekent namelijk letterlijk: volgens de wet geregeld, waarbij wet in dit geval statuten en huishoudelijk reglement zijn. Mijn verkiezing krijgt niet de schoonheidsprijs, maar is wel degelijk legitiem terwijl jou bewering dat niet is zolang de statuten zijn zoals ze zijn.
Voor mij hoeven de statuten niet te veranderen. De afdelingen kiezen mensen en als het de afdelingen niet bevalt kunnen ze ze terugroepen. Het gaat wel eens fout. Sommige vertegenwoordigers komen nooit opdagen, sommigen leggen nooit verantwoording af, sommigen praten alleen over hun eigen stokpaardjes, maar al met al werkt het.
Jij stelt nu voor op congressen de partijraadsleden te kiezen. Daarmee verliezen de afdelingen hun invloed op de keuze van de vertegenwoordigers, hoe hard je ook beweert dat dat niet zo is. Want er komt een kandidatencommissie die het congres voorstellen gaat doen. Die kandidatencommissie krijgt de macht in handen. Niet alle macht want degenen die een heel gerichte lobby organiseren zijn in een enkel geval in staat iemand naar boven te duwen, en soms gaat er iemand door een onzichtbare hand een aantal plaatsen omlaag. Maar in de meeste gevallen volgt het congres de kandidatencommissie.
Wat een gedoe wordt dat ! Gesprekken, profielen, criteria, expertise, beroepsprocedures, boze kandidaten en dan nog de verkiezingen zélf voor 40 plaatsen die allemaal even belangrijk zijn in tegenstelling tot de plaatsen op de lijst voor de eerste en tweede kamerverkiezingen. En dan kom je ook nog met een kandidatencommissie voor de werving en beoordeling van kandidatencommissies.
Waarom verzin je zo'n moeilijk systeem ? Laat de afdelingen gewoon hun vertegenwoordigers kiezen, geef het toeval een kans bij de samenstelling van de partijraad. Heel veel bevoegdheden heeft de partijraad niet, maar het is een goeie plek om allerlei belangrijke zaken die tussen congressen door spelen, in een wat bredere kring te bespreken. Gebruik de partijraad als een soort proeftuin voor de discussie die er landelijk en plaatselijk in Groenlinks gevoerd worden en luister af en toe als een meerderheid in de partijraad iets anders vindt dan de 'top' van de partij.
Aan een forum van een zorgvuldig door jouw uitgekozen, op politieke correctheid gescreende partij-hotemetoten en deskundigen, heb ik geen behoefte.
En ik heb het al eerder gezegd, maar voor de zekerheid nog even weer: Het is onzin te zeggen dat je met zestig of zeventig mensen geen goede vergaderingen kan houden. Zestig of zeventig mensen zijn alleen iets moeilijker te manipuleren.