Teksten over Groenlinks
door Henk Spaan
Het voorzitten van de partijraad (aug 2007)
In de discussie over het functioneren van de partijraad zou ik graag de manier aan de orde willen stellen, waarop de vergaderingen worden voorgezeten. Ik heb in de afgelopen anderhalf jaar de benadering van de partijraad door de verschillende vergadervoorzitters als vijandig ervaren. Steeds maar weer hoorden we dat bijdragen van leden van de raad niet aan de orde waren, dat de spreektijd om was en dat we alleen vragen moesten stellen en niet met elkaar in discussie moesten gaan. En dat we snel weer verder moesten naar het volgende agendapunt. Het deed me eerlijk gezegd erg denken aan de manier waarop CPN-ers in de jaren zeventig vergaderingen van studentenbonden leidden.De manier waarop de partijraadsvergaderingen werden kort gehouden, was niet een oplossing voor het slechte functioneren van de raad, maar een belangrijke OORZAAK van de problemen. Herhaaldelijk heb ik vanuit de zaal een beetje onmachtig geroepen: Laat die discussie nou eens vrij !! Ik herhaal dat bij deze. Geef de aanwezigen eens een uur, anderhalf uur de tijd om dingen te zeggen, om op elkaar te reageren, om soms uit te wijden en om soms elkaar te onderbreken. En ga dan pas na die anderhalf uur proberen conclusies te formuleren: en dan moet niet de voorzitter de conclusies formuleren, de voorzitter moet slechts erop aandringen dat de vergadering die conclusie bedenkt en zorgen dat dat ook gebeurt.
Een goede voorzitter is iemand die zorgt dat verschillende meningen en verschillende voorstellen netjes op een rij worden gezet en die erop let, dat iedereen die iets zeggen wil daartoe ook de kans krijgt; als een soort verkeersagent op een druk kruispunt.
Dat gebeurt nu niet en daardoor krijgen de vergaderingen altijd iets gejaagds: als op een kruispunt het verkeer uit een smal toegangsweggetje geen kans krijgt te passeren, gaan vroeg of laat die paar mensen doordouwen en dan ontstaan gevaarlijke situaties. Dat is er nu aan de hand.
Als we nu de partijraad gaan evalueren in groepjes, dan betekent dat dat de partijraad zichzelf buiten spel zet. Er zijn dan wat leuke discussies maar dan krijgen we weer die verschrikkelijke samenvattingen van mensen die zich daartoe hebben opgeworpen en die altijd alleen hun eigen mening goed kunnen samenvatten; dan is het half vier en zegt het partijraadsbestuur: wij zullen de conclusies verder wel uitwerken. Het was een nuttige bijeenkomst. Einde.
In hetzelfde zaaltje van Trianon waar in de afgelopen tijd de partijraad vergaderde, heb ik eind jaren zeventig menig vergadering meegemaakt van de VVDM, de vakbond voor dienstplichtigen. Die vergaderingen waren drukker, ze duurden langer, ze waren vaker, de verschillen van mening waren groter, de aanwezigen hadden minder ervaring met vergaderen en er waren ook heel wat 'gewone' dienstplichtigen zonder hoge opleiding. Maar de vergaderregels waren losser, er was geen spreektijd, er was geen tweede ronde, de aanwezigen stelden geen vragen maar gaven hun mening en de vergaderingen waren toch interessanter en effectiever. Er was natuurlijk wel wantrouwen af en toe maar veel minder dan op de partijraad.
Wij doen duidelijk iets verkeerd.