De CPN van 1982 tot 1986
door Henk Spaan
Inleiding bij de teksten over de CPN in de periode 1982 tot 1986
In 1981 was ik in Italie en daar was ik in de gelegenheid regelmatig het linkse dagblad il Manifesto te lezen. Het viel mij op dat Rosanna Rosanda, een van de oprichters van dat blad, regelmatig en zeer kritisch aandacht besteedde aan gebeurtenissen en opvattingen binnen de PCI, de Italiaanse Communistische partij. In Nederland was ik altijd actief geweest in clubjes links van de CPN, die meestal weinig waardering konden opbrengen voor de CPN en er met een schouderophaal aan voorbij gingen. Ik had inmiddels mijn bekomst van die linkse groepjes (onder andere trotskisten) en de kritische benadering van de PCI in il Manifesto was voor mij bij terugkeer in Nederland een voorbeeld waarmee ik dacht lid te kunnen worden van de CPN. Dus ik werd ongeveer in februari 1982 lid van de CPN en ik begon met de vertaling van een paar heel boze artikelen die Rosanna Rosanda in il Manifesto schreef direct na de staatsgreep op 13 december 1981 van Jaruzelski in Polen over de lakse houding van de PCI en van links meer in het algemeen tegenover de Poolse onafhankelijke vakbond Solidarnosc.Ik werd lid van de redactie van het Wageningse CPN-afdelingsblaadje "de Koerier" en bestookte de afdeling met kritische stukjes en met de redactie gingen we ook uitgebreid in op de discussie tussen vernieuwers en een orthodoxere stroming in de CPN, de zogenaamde Horizontalen. Die discussie barstte in diezelfde periode los in de CPN en trok ook in de landelijke pers veel aandacht. In deze periode ben ik ook nog enige tijd lid geweest van het afdelingsbestuur. Na een aantal conflicten stopte ik daar mee.
Hieronder heb ik een aantal stukken opgenomen die duidelijk maken waar de discussies en de conflicten over gingen. Aan de teksten heb ik weinig veranderd. Hier en daar heb ik wat geschrapt en tussenkopjes ingevoegd. Ook heb ik de spelling veranderd. Konflikt werd conflict, socialisties werd socialistisch enzovoort.
Inhoudelijk heb ik niets veranderd. Sommige stukken herlees ik niet zonder een lichte gene over de linkse rethoriek, waarvan ik me nog niet geheel bevrijd had; over het socialisme en de arbeiders en zo.
Over het meeste ben ik tevreden, ook al kreeg ik eigenlijk weinig reacties en bleef de oplage van de Koerier beperkt tot de 70 leden die de CPN in die tijd in Wageningen had. Een enkele bijdrage kwam terecht in de landelijke CPN-ledenkrant zonder althans voor mij zichtbare reacties los te maken.
Een flink deel van de stukken die ik in deze periode schreef gingen over Oost-Europa en over de vredesbeweging. Die stukken staan verzameld in een ander deel van de website. In 1986 zegde ik mijn lidmaatschap van de CPN op. De reden daarvan blijkt uit de stukken hieronder.