Verkeersterreur.
Terwijl ik het vorige stukje schreef, las ik in de NRC van 29 augustus de column van Paul Scheffer over het massatoerisme dat het leven in veel europese (hoofd-) steden ontwricht. Daarin schrijft hij: "Als de inperking van Airbnb geen soelaas biedt, dan is een algeheel verbod onontkoombaar".
Ik zie daar een overeenkomst met wat ik denk over beperking van verkeersstromen. Als voorzichtige maatregelen niet werken, komt er een moment dat hardere maatregelen onontkoombaar zijn. Beperking van vervoersstromen is de simpelste en eigenlijk de meest voor-de-handliggende maatregel voor bescherming van het milieu, en een pleidooi daarvoor kan het klimaat (!) scheppen voor effectieve maatregelen in die richting. Veranderingen beginnen niet met maatregelen maar met praten en denken.
Op dezelfde manier is het is belangrijk dat Paul Scheffer begint over de terreur van toeristenstromen. Ik neem aan dat hij niet is tegen toeristen, maar vindt dat vroeg of laat er grenzen moeten worden gesteld. Zoiets geldt ook voor verkeer; maak het eerst maar duurder.
En terwijl ik dit schrijf herinner ik me plotseling hoe ik in 1970 begon met studeren en ik op een miezerig studentenkamertje bij een hospita terecht kwam. Het eerste wat ik er aan de muur hing om de boel "gezellig" te maken was een affiesje van de "Kabouters" met een doodshoofd en er boven en onder de woorden: kanker - auto's. Ik dacht dat ik behoorlijk veranderd was, maar kennelijk valt het mee.