Consuminderen
Consuminderen is geen oplossing van het klimaatprobleem. Dat is het belangrijkste punt dat ik oppikte uit een uitzending op radio 1 op vrijdag 24 augustus. Daar presenteerde de Vlaamse historicus Pieter Boussemaere zijn boekje: "Tien klimaatsakties die werken". Het was een rommelige uitzending waarin hij erin slaagde slechts één actie te noemen (groene stroom). Maar wel nam hij de tijd om te zeggen dat we het dus niet van consuminderen moeten hebben. In een inleiding schetst Boussemaere een duistere toekomst: "een toxische cocktail van extreme droogtes, hongersnoden, ronddolende mensenmassa's, pandemieën, ontwrichte staten en ineenstortende ecosystemen". Als hier maar een beetje van waar is, hoe moet ik dan denken dat ik er geen last van zal hebben? Oftewel, dan moet ik toch aannemen dat ik vrijwillig of onvrijwillig wat van mijn consumptiepatroon zal moeten minderen. Of gelooft Bousselaere niet echt in zijn apocalyptische toekomstbeeld? Denkt hij, net als bijvoorbeeld Urgenda, dat de opwarming zal worden gestopt als we maar willen; dat we er zelfs (groene) economische vooruitgang mee kunnen bereiken? Of is het nog platter: "Als de mensen mijn boekjes maar kopen (€22,50) dan zijn we al een heel stuk verder".