De juridische weg
Ik wil nog een opmerking maken bij het betoog van Dirkmaat. Hij wil desnoods een juridische weg kiezen om verandering van het beleid te bewerkstelligen. Urgenda had daar ook al succes mee geboekt.
Ik vind het klimaat geen zaak voor de rechter. Ik heb nu niet veel zin om in detail in te gaan op de rechtzaak die urgenda heeft aangespannen en gewonnen. Als je algemene doelstellingen wil bereiken zoals een reductie van uitstoot van broeikasgassen, dan begint de discussie pas: over welke broeikasgassen heb je het, wat betekent het konkreet, welke konkrete besluiten moet je nemen. Toen de rechter Marian Minnesma gelijk gaf, reageerde zij boos dat de kolencentrales nog steeds niet waren gesloten. Die dingen zijn niet hetzelfde!
Als kinderen plechtig afspreken dat ze de erfenis van hun ouders eerlijk zullen verdelen, dan betekent dat niet dat Jantje dús het ladenkastje moet krijgen. Een algemene uitspraak over de akkoorden van Kyoto is nog niet een juridische verplichting om bepaalde konkrete maatregelen te nemen. Ik snap niet dat de betrokken rechter dat niet heeft ingezien. Eerlijk gezegd doet het mij een beetje denken aan de manier waarop vroeger de CPN besluiten nam.
Principieel vind ik dat maatregelen voor het milieu of voor het klimaat of voor onze energievoorziening behandeld moeten worden in de politiek en in de Tweede Kamer. Als ze daar nog niet bereid zijn tot vergaande maatregelen, dan is de milieubeweging kennelijk er nog niet in geslaagd om voldoende mensen te overtuigen. Doe dan maar beter je best.