Henk Spaan

Piet en Lies naar Mozambique (sep 1980)

(melodie: The wild rover)

Hier in Wageningen
Nee daar kom je nooit meer
Want gedane dingen
Die nemen geen keer.

Ruim tien jaar geleden kwam Pieter hier aan
Als welopgevoed ventje uit een villa vandaan
Na jaren van luxe, een kamertje klein
Maar gelukkig verhuisde hij naar Hoevestijn

Hij wilde wel links zijn, dat deed iedereen
Maar de cursus Marxisme, daar ging hij niet heen
De weg naar de tapkast die vond hij al snel
En de ochtendcolleges geloofde hij wel

Refrein

Bij talloze vrouwen was Pieter in tel
Op de ponderosa daar ging het zo snel
Juul, Connie en Hannie, Marij, Janneke, Trees
En tenslotte kwam Liesbeth, die hij pikte van Kees

De beurzen open, de dijken dicht
zo kwam Liesbeth spoedig bij ons in het zicht
Een kamer in Bennekom en Kees op 11c
Maar het duurde niet lang of Lies at met ons mee

refrein

Van actie naar actie, niets was haar te veel
De wereldwinkel en het boerentoneel
Maar in het kielzog van Pieter en uit loyaliteit
Steunt ze nu noodgedwongen de ontwikkelingsstrijd

Dit zoveelste afscheid is definitief
Of kom je weer terug Lies, want we vinden je lief
En mocht je ons zoeken vergezeld van je kroost
Nou dan kan je ons vinden aan de tapkast van Troost

refrein

Het eind van een tijdperk dat breekt nu snel aan
Maar je moet bij die dingen niet stil blijven staan
Ontwikkelingshulp is een dankbare taak
Maar nu is het tijd voor plezier en vermaak